Artikeldatabank

In de winter is het Dak van België een winters sprookjeslandschap. Wij huurden een gîte en bleven er een paar dagen om op ontdekking te gaan met de wandelschoenen aan de voeten en de wandelstokken in de hand.

In 1988 trok ik drie weken rond door Bosnië-Herzegovina. Ik bezocht er prachtige steden zoals Sarajevo en Bihać, zwierf door het platteland en plande een trektocht naar het bergmeer Boračko. Door de hitte en het gebrek aan een goede kaart bereikte ik het meer toen niet, maar de streek bleef nazinderen in mijn geheugen. Toen ik jaren later over de Via Dinarica las – een wandelpad dat heel Bosnië doorkruist – brak het wandelvirus weer uit en plande ik een zesdaagse tocht.

Veel wandelaars kwamen we niet tegen in het Parco Naturale Orsiera Rocciavrè en in de berghutten waren we meestal de enige gasten. Als je van eenzame bergwandelingen houdt, is het natuurpark een ideale bestemming. Behalve op zondag.

Een toonbeeld voor de streek en een volwaardige wandeltegenhanger voor de Vennbahn, dat is de ambitie van de toeristische dienst van Oost-België met de kersverse Venntrilogie. Van de groene weiden en heuvels van het noorden over de ongerepte Venen tot de bergkammen en riviervalleien van het zuiden, met dit langeafstandspad ontdek je inderdaad in één tocht drie verschillende landschappen.

Wandelen is geen gevaarlijke sport. Toch gebeuren er elk jaar honderden kleine en grote ongevallen, niet alleen in de bergen. En het kan iedereen gebeuren, ook ervaren wandelaars.