Artikeldatabank

Mede door een aantal warme herinneringen aan wandeltochten door de Pyreneeën leek het onvermijdelijk dat ik tijdens een van mijn lange fietstochten door Europa ook Spanje zou aandoen. Een aantal vooroordelen hielden mij echter lang tegen. Tot een speciale ontmoeting de doorslag gaf.

Groter kan een kloof moeilijk zijn tussen de pure schoonheid van een woord – inclusief alliteratie en warme klankkleur – en de realiteit die erachter schuilgaat. Zweten, puffen en links en rechts van de weg plekjes schaduw opzoeken was ons lot als fietser tijdens de derde Franse ‘canicule’ van zomer 2019. Gelukkig maakte het prachtige decor rond de Luberon veel goed.

De grootste riviermonding van Noord-Frankrijk bestaat uit 70 km² weidse vlakten, duinen, moerassen en schorren. Het natuurreservaat ligt pal op de route van vele trekvogels, maar ook een grote populatie zeehonden komt er rust zoeken. Redenen genoeg om deze dichtbij gelegen delta per fiets te ontdekken.

Op vakantie met de fiets, zonder strak plan, daar houden wij van! Na een geslaagde ‘try-out’ in Friesland maakten we vorige zomer onze tocht wat langer: van het Zwitserse Bazel naar Carnoulès, ons stukje hemel op aarde in Frankrijk. ‘We’ dat zijn Joppe (9), Eppo (4), Pippa (2), Wim en ik

Het lijkt er tegenwoordig op dat de pensioentijd moet beginnen met een overgangsritueel, een tocht, roadtrip, pelgrimage of katharsismoment. Liefst lang en graag ver. Naar Compostela of zoiets. Ik doe mee. Niet ver: geen tijd en geen conditie. Niet lang: wegens huiselijke engagementen en restjes van een uitrafelende loopbaan. Bestemming? We zien wel. De zinvolheid zit in het op weg zijn, niet in de bestemming.

Al meer dan 20 jaar heb ik een speciale band met Parijs. Van west naar oost en van noord naar zuid heb ik de Lichtstad doorkruist. Als toerist beland je meestal in de alom bekende buurten, maar er is zoveel meer. Heel recent bereiken we een nieuw hoogtepunt in onze relatie.

Omdat de wind langs de Franse westkust overwegend uit het zuidwesten blaast, verkozen we via de Vélodyssée en Bretagne noordwaarts te fietsen en terug te keren via Normandië en de Vélo Francette. Een goede keuze, zo bleek.

Alleen onderweg op de fiets, het is een idee waar ik stilletjes naartoe gegroeid ben. Het fietsen zelf was geen drempel, ik heb drie fietsen en niet enkel omdat ik ze mooi vind om naar te kijken. Maar alleen op reis, ik die graag in groep ga trekken in de bergen?

Wat heeft een fietser op een strand te zoeken? Moet die niet de groene heuvels intrekken en langs kronkelende rivieren op zoek gaan naar stille kasteelparken of romaanse kerkjes? Je kan beide vakantievormen ook verzoenen. Private Ryan, monsieur Hulot en Jeanne-Marie Say zorgen voor de inspiratie.

2018 is net begonnen. Goede voornemens heb ik meestal niet, maar er wordt er één in mijn schoot geworpen. Oscar en ik zijn al maanden bezig met het plannen van een gezinssabbatical met onze kinderen. We richten ons al een tijd op Australië per camper. Maar ineens krijg ik buikpijn van het idee dat we met zijn vieren de hele wereld overvliegen (met een hoop CO2-uitstoot en een jetlag), terwijl Europa aan onze voeten ligt. En als we toch zo’n fijne nieuwe elektrische bakfiets hebben, kunnen we daarmee ook wel naar Zuid-Europa fietsen, toch?

Kinderdromen waarmaken, daarover gaat reizen heel vaak. En voor ons was de reis langs de Groene Weg naar de Middellandse Zee zo’n droom: thuis vertrekken op twee wielen en trappen tot we met diezelfde tweewielen aan het strand van Saintes-Marie-de-la-Mer staan.

De strijd met te veel hemelwater spoelt de beleving van de tocht een beetje weg. Geen zomeravonden op terrassen met lampions en musette-muziek. De zonovergoten landschappen uit de fietsgids zien we onderweg nauwelijks. Maar dat is een kans voor een ander soort tochtbeleving.

Wat oorspronkelijk een cadeau was voor een plechtige communie is inmiddels voor meter Andrea en metekind Nele een vaste zomertraditie geworden: fietsen naar Barjac, vanuit alle richtingen.

De Vélodyssée, dat zijn 1200 km goede en vaak speciaal aangelegde autovrije fietspaden langs de Atlantische Oceaan. Koppel daaraan de Franse geneugten van het goede leven en je hebt alle ingrediënten voor een overheerlijke fietsvakantie.

6 juni staat te boek als D-Day. Exact 72 jaar geleden landden geallieerde troepen op de Normandische stranden om een westelijk front te openen en de Tweede Wereldoorlog te beëindigen. Vandaag kan je met de fiets het spoor van de tanks en jeeps van Generaal Patton volgen, de ‘vrijheid’ tegemoet.

Voor auto’s en moto’s is er de Bier- en Smakenroute en de Fortenroute. Wij verkozen een uitstekende fietsvariant, de Maasfietsroute. En ook al probeerden de weergoden de pret te bederven, de vijfdaagse trip werd een geslaagde ménage à trois van prachtige Maaslandschappen, een heerlijke plateau bieren en heel veel fietsplezier.

Ik wil de Groote Oorlog voelen en kies voor de bekende Frontlijnroute. Het is mei en onderweg word ik vaak verleid door felgele koolzaadvelden. Kilometer na kilometer krijgen ze voor mij dezelfde symboliek als de rode klaprozen.

Mijn fiets staat te popelen om aan de tand gevoeld te worden. En is er een zwaardere beproeving voor een fiets dan de Vlaamse wegen? Bovendien heeft België nu ook zijn bivakzones, vergelijkbaar met het paalkamperen in Nederland. Behalve een plekje voor de tent en soms een waterpomp zijn er geen voorzieningen. De fiets en ik zijn benieuwd.

Langeafstandsroutes leveren inspiratie voor de mythes, historietjes en sprookjes in onze eigen lange tochtverhalen. Fietsen door Europa langs EuroVelo 6 wordt op toon gezet met een Frans chanson in een guinguette langs de Loire en het strijkorkestje An der schönen blauen Donau. Maar soms heeft de fietser een GR-pad nodig om hem te dwingen zijn verhaal af te maken.

Fietsen in Griekenland is niet voor doetjes. Maar wat je ervoor terug krijgt is fantastisch. Langs diepblauwe baaien en door witte stadjes met uitnodigende taverna’s maak je in het binnenland van de Peloponessos een reis terug in de tijd. Langs de ruïnes van Olympia, Mycene en Epidauros, maar evengoed door het woeste berglandschap waar herders met hun kuddes geiten je pad kruisen.

Het Franse departement Loiret heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Niet in het minst omdat Jeanne d’Arc er ten strijde trok tegen de Engelse omsingeling van Orléans. Ook wij trokken ten strijde, per fiets, door de Gâtinais en de Sologne, langs de oevers van de Loire en enkele kanalen.