Artikeldatabank

Juli 2015. Honderd meter onder de top van de Njulla. Vier personen kijken naar een stel hermelijnen dat speels een weg zoekt door een stenenveld. De sneeuwgrens ligt dat jaar nog uitzonderlijk laag en verspert de Tjäktjapas. Voor twee daarvan is de tocht tussen Abisko en Kebnekaise uitgedraaid op een serie koude nachten en een week natte voeten. “Maar het is niet erg”, zegt de oudste. “Dat geeft mij een goed excuus om hier op mijn 70ste terug te staan met mijn drie kleinzonen.”

In de paasvakantie trokken we met ons gezin naar Andros, het meest noordelijke eiland van de Griekse Cycladenarchipel. Met een oppervlakte van 385 km² is het niet alleen een van de grootste, maar ook een van de meest groene eilanden. Het is moeilijk om niet in superlatieven te spreken over ons wandelavontuur. De prachtige paden, de ongerepte natuur, de indrukwekkende uitzichten over de kustlijn, de verborgen valleien, de vredige stilte, de verscheidenheid aan landschappen, de uitbundige vegetatie, de idyllische dorpjes, de gastvrije bevolking: het eiland maakt zijn belofte van ‘wandelparadijs’ helemaal waar.

Voor velen blijft Albanië een bestemming met een duister kantje. Armoede, criminele netwerken en een hardnekkige traditie van bloedwraak zijn zowat de meest gehoorde clichés over het land. GR-wandelcoördinator Barbara Dessein en haar gezin ontdekten de voorbije zomer een heel ander Albanië, met een bekoorlijke rust, gastvrije mensen en een ongeziene natuurpracht. Linde (6), Bes (10), Merlijn (12), Barbara en Jeroen stapten vijf dagen door de Albanese Alpen. Alleszins een origineel decor voor een eerste trekking als gezin!