Artikeldatabank

Alan Graham had een droom: een pelgrimstocht uitstippelen om zijn patroonheilige te eren. Vele prospecties en vergaderingen later staan ook wij in het kleine maar leuke stadje Armagh aan de start van zijn en onze persoonlijke bedevaart.

In de paasvakantie trokken we met ons gezin naar Andros, het meest noordelijke eiland van de Griekse Cycladenarchipel. Met een oppervlakte van 385 km² is het niet alleen een van de grootste, maar ook een van de meest groene eilanden. Het is moeilijk om niet in superlatieven te spreken over ons wandelavontuur. De prachtige paden, de ongerepte natuur, de indrukwekkende uitzichten over de kustlijn, de verborgen valleien, de vredige stilte, de verscheidenheid aan landschappen, de uitbundige vegetatie, de idyllische dorpjes, de gastvrije bevolking: het eiland maakt zijn belofte van ‘wandelparadijs’ helemaal waar.

Op Tinos, een Cycladeneiland in de Egeïsche Zee, kreeg het begrip wind voor ons een nieuwe dimensie. Ooit een glas water van tafel zien geblazen worden? Je zonnebril van je neus voelen vliegen? Alles goed vasthouden is de boodschap, maar in de hete Griekse zomer maakt deze meltemi het wandelen ook net aangenamer.

Voor corona trokken we er jaarlijks met een groepje op uit. Zo wandelden we in Duitsland de Hexenstieg, de Rheinsteig en de Schluchtensteig en genoten we van de prachtige kust van Cornwall in Engeland. In 2019 stelde één van de groepsleden voor om naar Ierland te trekken en de keuze viel op de Wicklow Way. Pas in mei 2022 konden we ons voornemen omzetten in daden.

“Je hebt het op een halve dag gezien,” lezen we in de Griekse Island Hopping Guide uit 1998. “Eén kleine badplaats, een hoofdstad langs de andere kant van het eiland, die naam niet waard. En de bergen, die moeten nog ontdekt worden.” Vandaag zijn de bergen ontdekt, en vele oude paden opnieuw toegankelijk gemaakt door enthousiaste vrijwilligers van Andros Routes. Je kan er nu dagenlang wandelen in een weelderig landschap, soms verrassend groen. We vonden Andros zo boeiend dat we er na enkele maanden al terugkeerden.

Wild en ongerept, en nog niet door toeristen platgelopen: zo prijst Beara zichzelf aan. Volkomen terecht, is onze conclusie na een weekje Beara Way. Het schiereiland mag dan een van de minder bekende zijn in het zuidwesten van Ierland, het is zeker een van de mooiste.

Een verlaten strandje, een verborgen kreek. Een eeuwenoud byzantijns kerkje of een gastvrij klooster in een donkere kloof: elke wandeling op de Peloponnesos heeft wel een paar verrassingen in petto. In het voorjaar krijg je er besneeuwde bergtoppen en een zee van bloemen bovenop.

Ierse boeken uit de 17e eeuw beschrijven het schiereiland Sheep’s Head als “te rotsachtig en te ruw voor mensen, enkel bezocht door vogels”. Klinkt als een uitdaging en een perfect wandelterrein. Toch?

Over hekjes klauteren. Weiden vol schapen oversteken. Je papa tot aan zijn knieën zien wegzakken in de modder: wandelen is nooit saai in Ierland. En de zee is altijd vlakbij. Ideaal voor kinderen dus.

De voorbije jaren lag er in de winter veel sneeuw in de Mourne Mountains, een gebied in het zuid-oosten van Noord-Ierland. Ideaal voor een sneeuwtrekking, zo dachten we. Maar niet in 2014. Door het milde winterweer starten we onze trekking typically British: met een kleine regenbui.

Op de Via Egnatia loop je in de voetsporen van Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse soldaten. Van kruisvaarders, predikers, pelgrims, bandieten, kunstenaars, handelaars en boeren. Van enorme karavanen beladen met huiden, wijn, hout, graan en zwavel. En vooral: door de rijke Balkancultuur van vandaag.

In Ierland is de Ring of Kerry een populaire autoroute. Maar omdat wij als vastelanders,niet echt vertrouwd zijn met de Ierse gewoonte om links te rijden, vonden we het veiliger,om de regio te voet te verkennen. De 210 km lange Kerry Way loopt helemaal rond het,schiereiland Iveragh, grotendeels over onverharde paden.

Vanuit Zakopane willen we een stukje Tatra verkennen. Onze route start aan de Kasprowy Wierch, een top van 1987 m die we bereiken met de ‘cabientjes’ zoals onze Gele Batman ze noemt.

In het uiterste noorden van Ierland ligt het wondermooie Donegal. Geen horden toeristen hier, maar jammer genoeg ook geen officieel langeafstandspad. Wij stippelden dan maar ons eigen wandeltraject uit en volgden de rode pijl op ons kompas noordwaarts tot Tory Island. Daar gingen we op audiëntie bij de koning.