Artikeldatabank

Tijdens ons rondje Beieren van vorig jaar raakten we zo onder de indruk van het meest zuidelijke gedeelte, de regio Opper-Beieren, dat we zo snel mogelijk wilden terugkeren. Een zomer later is het al zover. Ditmaal zonder kinderen, waardoor heuvels of nijdige hellingen ons niet hoeven af te schrikken.

Als fervente outdoorliefhebbers wilden we na het hiken en packraften ook eens van een fietsavontuur proeven. Katrien hakte de knoop door – “Gewoon doen!” – en al snel kwam het traject Antwerpen - Berlijn uit de spreekwoordelijke bus.

In aanloop naar onze fietsvakantie gaven we onszelf een opdracht: Kies een Duitse regio en maak een voorstel voor een tocht van drie à vier weken. Probeer de dagafstanden te beperken tot 70 km, en ook de hoogteverschillen, want er moet heel wat bagage mee, en ook twee stuks ‘levende’ kilo’s, 6 en 8 jaar oud.”

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trok onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagde hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland, maar genoot vooral van de vele schilderachtige landschappen. De start is voor de ‘Oesling’, de Luxemburgse Ardennen.

Het Zwarte Woud is niet alleen een mekka voor wandelaars en mountainbikers, ook recreatieve fietsers komen er aan hun trekken. Vanuit Freudenstadt verkennen we vier langeafstandsroutes in vier verschillende richtingen.

Van een onstuimig bergriviertje hoog in de Zwitserse bergen groeit de Rijn langzaam uit tot een brede, statige stroom. De bovenloop is van een ongekende pracht, altijd even helder, een thuishaven voor duizenden zwanen en een langgerekt lint voor fietsers en wandelaars.

Het Ruhrgebied van na de reconversie is een broedplaats voor de ‘kunsten’, van klassiek tot conceptueel. Maar de aandacht van onze fietsende fotoreporter ging vooral naar de ‘exacte wetenschappen’, want ook die gedijen Hier goed en etaleren vele toepassingen.

Frankfurt is een stad vol contrasten. Goethe staat er tussen de moderne glazen bankgebouwen en oude vakwerkhuizen steken af tegen een skyline van wolkenkrabbers. Je zou het niet verwachten van een financieel centrum, maar Frankfurt is een echte fietsstad met prachtige groene gordels.

De Rijn is nog steeds een brede, statige stroom wanneer ik hem zes maanden na ons afscheid in Straatsburg opnieuw begroet. Hij zal me opnieuw enkele honderden kilometer stroomafwaarts meevoeren, ditmaal tot in Keulen.

Het binnenland van IJsland is één grote leegte. De wind kan er lelijk huishouden, maar gelukkig is de zon ook regelmatig van de partij. Omkomen van honger en dorst zal je niet doen, daarvoor stoppen bezorgde chauffeurs eenzame fietsers te veel snoep en koekjes toe.

Drie landen, de verlaten vallei van de Iller, de mondaine Bodensee, de barokke landschappen van de Allgaü, het eilandgevoel op Reichenau, het lokale ‘Bokrijk’ als start- en aankomstplek en één plezant concilie. Meer dan genoeg voor een fietslus van twee weken.

Bach wist het al: Brandenburg, daar zit muziek in! Voor ons fietsers betekent dit fietspaden in uitzonderlijk goede staat, met gladde asfaltstroken en goed onderhouden klinkerpaden. Ja, het is goed fietsen door de prachtige rivierlandschappen van de rivieren Havel, Oder en Spree. Van ouverture tot finale: een rondrit door Brandenburg.

Rails en dwarsliggers, van de koolmijnen rond Aken naar de Luxemburgse staalbedrijven. Een leeggebloede slagader, dwars door onze Oostkantons. Na een eeuw lang hard labeur restte alleen nog het roemloze verval. Daaraan komt nu een einde. Of liever: een nieuw begin. Met dank aan – je raadt het al – een fietspad. De reportage in Op Weg was onderdeel van een vijfdaagse tocht van Tongeren naar Troisvierges en terug.