Artikeldatabank

Wandelen is geen gevaarlijke sport. Toch gebeuren er elk jaar honderden kleine en grote ongevallen, niet alleen in de bergen. En het kan iedereen gebeuren, ook ervaren wandelaars.

Het is november en er valt natte sneeuw in de donkere straten van Moskou. Wij zitten warm en gezellig binnen in een klein, overvol restaurant. Obers lopen af en aan met steeds weer nieuwe schotels met de heerlijkste gerechten. De eigenaar vertelt ons trots dat hij Georgiër is. “Al het goede komt uit Georgië : de beste wijn, de beste keuken en vadertje Stalin.” Van die laatste zijn we niet overtuigd, maar de wijn en de keuken zijn inderdaad fantastisch. Op onze smartphone ontdekken we dat de Kaukasus voor een groot deel in Georgië ligt. We maken meteen plannen voor een wandelvakantie.

Voor velen blijft Albanië een bestemming met een duister kantje. Armoede, criminele netwerken en een hardnekkige traditie van bloedwraak zijn zowat de meest gehoorde clichés over het land. GR-wandelcoördinator Barbara Dessein en haar gezin ontdekten de voorbije zomer een heel ander Albanië, met een bekoorlijke rust, gastvrije mensen en een ongeziene natuurpracht. Linde (6), Bes (10), Merlijn (12), Barbara en Jeroen stapten vijf dagen door de Albanese Alpen. Alleszins een origineel decor voor een eerste trekking als gezin!

Albanië is het onontdekte pareltje van Europa en hiking slaat weer aan bij de jongere generatie. Combineer deze twee trends en de kans is groot dat je zoals wij op de Via Egnatia belandt, de eeuwenoude route tussen Rome en Byzantium.

Of het wandelparadijs nu echt in Nieuw-Zeeland ligt, laten we in het midden. Maar ongerepte kusten, regenwoud, vulkanen, bergen en gletsjers: het land lijkt wel IJsland, de Alpen en Madeira tegelijk. Wandelen heet hier niet ‘walking’ of ‘hiking’, maar 'tramping’. Van onze vier meerdaagse wandeltochten behoren er drie tot de ‘Eight Great Walks’.

Op de grens van Georgië en Rusland ligt de Hoge Kaukasus, een prachtig berggebied waar al eeuwenlang om gestreden wordt. Langs ruïnes van forten en verdedigingstorens trekken we twaalf dagen lang richting de voet van de Kazbeg, een vijfduizender.

Weinig wandelbestemmingen bieden op een relatief kleine oppervlakte zo’n onwaarschijnlijke variatie aan berglandschappen als het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland: actieve vulkanen, onontgonnen gematigd regenwoud, diepe fjorden, kurkdroge steppelandschappen en verwilderde rivieren die het smeltwater afvoeren uit het alpiene hooggebergte. Bovendien is er een erg goed uitgebouwd netwerk aan wandelroutes en een ronduit uniek huttensysteem. Jammer dat het land zo hopeloos ver weg ligt…