Artikeldatabank

In een rotvaart zoeft de hogesnelheidstrein mij van Tanger naar Marrakesh. De bus brengt me rustig verder tot Agadir, waar ik mijn kameraden uit België ontmoet. Samen trekken we vijf dagen door de Anti-Atlas, het zuiden van het Atlasgebergte.

In 1988 trok ik drie weken rond door Bosnië-Herzegovina. Ik bezocht er prachtige steden zoals Sarajevo en Bihać, zwierf door het platteland en plande een trektocht naar het bergmeer Boračko. Door de hitte en het gebrek aan een goede kaart bereikte ik het meer toen niet, maar de streek bleef nazinderen in mijn geheugen. Toen ik jaren later over de Via Dinarica las – een wandelpad dat heel Bosnië doorkruist – brak het wandelvirus weer uit en plande ik een zesdaagse tocht.

Na een tocht op het Schotse Affric Kintail Trail hadden we de smaak goed te pakken en tijdens een gezellige vergadering met spijs en drank kwam Marokko als nieuwe bestemming uit de bus. Maandenlang werden plannen gesmeed en hingen we boven topografische kaarten van de streek rond de Toubkal, de hoogste top van de Atlas. Aan het begin van de paasvakantie was het dan zover.

Een trektocht over het Kanaal stond al langer op mijn verlanglijstje en mijn kameraad Jef had wel oor naar een kort, pittig avontuur. Nog zonder een heldere bestemming voor ogen boekten we vliegtickets naar Manchester. Uiteindelijk kozen we voor Snowdonia, met een specifieke uitdaging in gedachten: alle bergen van Wales hoger dan 3000 feet.

Waarom was het eiland Bardsey voor de Keltische pelgrims het voorportaal van de hemel? Waarom trokken ze er met duizenden naartoe om er biddend hun laatste jaren door te brengen? Christina Bloem vond het antwoord niet, maar ontdekte wel een schitterende wandelroute.

Tjeu Tijskens beklaagde zich zijn keuze voor het Pembrokeshire kustpad niet.

Wandelliefhebbers associeren Wales spontaan met Snowdonia in het noorden of de Brecon Beacons in het zuiden. Maar ook de vrijwel onbekende regio daartussen is absoluut de moeite waard en kan je ontdekken op de vrijwel onbetreden paden van de Glyndŵr’s Way.

De bloedige Bosnische burgeroorlog mag dan wel zeventien jaar geleden beëindigd zijn, zomaar door het platteland of in de bergen gaan stappen is nog steeds gevaarlijk. Want her en der liggen nog landmijnen. Toch besloten we op wintertrekking te gaan.

De voorbije jaren lag er in de winter veel sneeuw in de Mourne Mountains, een gebied in het zuid-oosten van Noord-Ierland. Ideaal voor een sneeuwtrekking, zo dachten we. Maar niet in 2014. Door het milde winterweer starten we onze trekking typically British: met een kleine regenbui.

Ondanks de prachtige berglandschappen blijven de Dinarische Alpen een vrij onbekend gebied. Daar willen Kenan Muftic en Tim Clancy verandering in brengen. Geïnspireerd door de Via Alpina creëerden ze de Via Dinarica, een route van Slovenië tot Albanië. Voor ons de perfecte leidraad om in 12 stapdagen een aantal bergmassieven in Bosnië en Montenegro aan elkaar te ritsen.

Het Nationaal Park Snowdonia in het noordwesten van Wales is een uitgelezen wandelgebied, niet alleen in de zomer maar ook in de winter. Het leverde ons een prachtige trip op, met een gevarieerd pakket aan weersomstandigheden.

Op de Westelijke Jordaanoever kunnen wandelaars letterlijk uit hun comfortzone stappen. Te voet maken de clichés van krantenkoppen langzaam maar zeker plaats voor menselijke gezichten.