Artikeldatabank

Tijdens ons rondje Beieren van vorig jaar raakten we zo onder de indruk van het meest zuidelijke gedeelte, de regio Opper-Beieren, dat we zo snel mogelijk wilden terugkeren. Een zomer later is het al zover. Ditmaal zonder kinderen, waardoor heuvels of nijdige hellingen ons niet hoeven af te schrikken.

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trekt onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagt hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland en geniet vooral van de vele schilderachtige landschappen. In de laatste aflevering zijn de hoogtes en laagtes van het Natuurpark van de Our aan de beurt.

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trekt onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagt hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland en geniet vooral van de vele schilderachtige landschappen. Dit keer fietst hij langs de Moezel door drie landen.

Dichtbij en toch weg, het zomervakantievraagstuk in onzekere coronatijden lag ook bij ons op tafel. Duitsland leek de meest zekere optie en de Eifel het meest dichtbij. Via de Moezel en dwars door Luxemburg konden we dan eindigen in een Ardens treinstation. Zo konden we ons NMBS-cadeautje ook uitpakken: (tijdelijk) gratis fiets op de trein!

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trekt onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagt hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland en geniet vooral van de vele schilderachtige landschappen. Dit keer verkent hij de zuidkant van het land.

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trok onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagde hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland, maar genoot vooral van de vele schilderachtige landschappen. De start is voor de ‘Oesling’, de Luxemburgse Ardennen.

GR-wandelcoördinator Barbara Dessein ontdekte tijdens een familiereünie in de Oostkantons de populariteit van de Vennbahn en kreeg de kriebels om het spoorwegpad met haar gezin helemaal te fietsen, van Aken tot Troisvierges. Het zou voor deze wandelfamilie hun maidenfietstrip worden. Redenen genoeg om hen uit te vragen over hun ervaringen.

Na onze fietsreis in de Alpen willen we deze zomer graag zee. Ik vind prachtige plekjes in Engeland, Ierland of Schotland, maar de kinderen vragen uitdrukkelijk om niet te veel klimwerk. Tot mijn oog op de Buiten-Hebriden valt. We zijn allemaal meteen dolverliefd na het zien van de eerste plaatjes en bestellen nog diezelfde dag de kaart van de Hebridean Way.

Wanneer we thuis opstaan, lacht een fijn augustuszonnetje ons toe. Een betere start voor onze vierdaagse fietstrip – een flirt met onze landsgrenzen – konden we niet dromen.

Voor mijn generatie lagen Centraal- en Oost-Europa lang verscholen achter een IJzeren Gordijn. Met slechts een vluchtige stop in Ljubljana en recenter twee korte tripjes naar Boedapest en Tsjechië bleef er nog heel veel over om te ontdekken. Verhalen over grotendeels ontbrekende fietsinfrastructuur en roekeloos rijgedrag van automobilisten konden me niet tegenhouden.

Amerika heeft Route 66, Ierland de Wild Atlantic Way en Schotland sinds 2014 de North Coast 500, een route van 500 mijl langs de ruige kusten van Noord-Schotland. Ik reed een groot deel van die 850 km met de fiets en kan de vele lofbetuigingen alleen maar beamen: prachtig, maar pittig!

Niets leuker op winterse avonden dan een zomerse fietsreis in elkaar puzzelen. Dwars door Groot-Brittanië, van ‘end to end’, leek ons wel wat. Uiteindelijk werd het de noordelijke helft, in combinatie met de Orkney- en Shetlandeilanden. Een pittige maar enig mooie fietsvakantie.

Drie landen, de verlaten vallei van de Iller, de mondaine Bodensee, de barokke landschappen van de Allgaü, het eilandgevoel op Reichenau, het lokale ‘Bokrijk’ als start- en aankomstplek en één plezant concilie. Meer dan genoeg voor een fietslus van twee weken.

Rails en dwarsliggers, van de koolmijnen rond Aken naar de Luxemburgse staalbedrijven. Een leeggebloede slagader, dwars door onze Oostkantons. Na een eeuw lang hard labeur restte alleen nog het roemloze verval. Daaraan komt nu een einde. Of liever: een nieuw begin. Met dank aan – je raadt het al – een fietspad. De reportage in Op Weg was onderdeel van een vijfdaagse tocht van Tongeren naar Troisvierges en terug.