Artikeldatabank

Over een lengte van 40 km vormt de Maas de grens tussen Nederland en België. Dertig jaar lang mocht de rivier gewoon haar gang gaan en zo ontstond - met een beetje hulp van de mens – het ongeëvenaarde RivierPark Maasvallei. Vol verbazing en bewondering doorkruisten we dit natuurgebied op de nieuwe langeafstandswandeling.

Naar aanleiding van de fictiereeks GR 5 kregen we bij Grote Routepaden heel wat vragen binnen van geïnteresseerde trekkers. Om al die vragen te beantwoorden creëerden we een heuse ‘helpdesk’. Dat onze vrijwilligers, ervaren GR 5-stappers, er hun werk van maken, kan je hieronder lezen.

Dertig jaar geleden woonden we in Friesland. We fietsten, schaatsten en maakten kleine ommetjes door het dorp met onze pasgeboren dochter. Maar wandelen? Nee, niet echt. Afgelopen zomer keerden we terug, voor een serieuze vierdaagse rondwandeling. Opnieuw veroverden de kleine dorpen, de machtige wolkenluchten en de enorme, weidse ruimte ons hart.

Op je teentippen, met je neus hoog in de Schotse lucht ruik je de vage geur van gist en gemoute gerst. In de verte ontwaar je een pagodevormige schouw op het dak van de volgende whiskystokerij. Langs de Speyside Way wandelen doe je met al je zintuigen.

In 1843 reisden drie deftige Drentse heren per koets naar het Duitse kuuroord Bad Bentheim. Ze leden aan podagra, voetjicht, en hoopten dat het geneeskrachtige water hen zou genezen. Na drie maanden kuren waren ze van hun kwaal verlost en uit blijdschap liepen ze terug naar Coevorden.

We weten het allemaal: goede buren zijn beter dan verre vrienden. Op het Noaberpad bezoeken we de goede buren of‘noabers’ langs een groot stuk van de Nederlands-Duitse grens.

In Nederland aangekomen begint de Rijn zich meteen te vertakken in een brede delta. De eerste zijrivier die zich afsplitst is de Waal. Aan weerszijden van deze rivier liggen uiterwaarden die bij extreem hoog water en in de winter onder water mogen lopen.

Ten noorden van Maastricht ligt tussen Bunde en Elsloo op de oostelijke helling van de Maasvallei een langgerekt hellingbos. Door de grote hoogteverschillen is het nooit ontgonnen. Opvallend zijn de vele bronbeekjes. In de lente geuren hier daslook en bosanemoon, in de herfst paddenstoelen.

De Nederlandse Spoorwegen en Wandelnet ontwikkelden een serie wandeltochten van station naar station, geënt op LAW-paden. De wandeling Lange Duinen voert vrijwel volledig onverhard door een schitterend landschap van landduinen, bossen en heidevelden.

Met zijn 3798 meter is de Grossglockner de hoogste berg van Oostenrijk. Hij schittert midden in het Nationaal Park Hohe Tauern, met meer dan 1800 km² het grootste beschermde natuurgebied van Centraal-Europa. In een belangrijk deel daarvan mogen zelfs geen permanente nederzettingen of infrastructurele elementen staan.

In 1830 werd België onafhankelijk, maar het duurde nog even voor de grens met Nederland vast lag. Op de conventie van Maastricht in 1839 werd afgesproken om naast 356 hardstenen ook 388 gietijzeren grenspalen te plaatsen. Elke paal draagt het jaartal 1843 plus een nummer en een Nederlandse en een Belgische leeuw. Hoewel sommige palen na grenscorrecties en inpolderingen zijn verplaatst, staat het merendeel nog op dezelfde plek en vormen zij de ‘grijze draad’ voor het vernieuwde 370 km lange Grenslandpad.

De twee hoogste kerktorens van Nederland, de Utrechtse Dom en de Amersfoortse Lange Jan, hebben helemaal geen kerk, maar zijn wel het centrum van twee bruisende steden. En tegelijk ook twee hoogtepunten op het 162 km lange Utrechtpad.

De Sallandse Zandloper voerde me van het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug naar de uiterwaarden van de IJssel. Van een ruw bos- en heidegebied door een landbouw- en kanaallandschap naar een majestueuze rivierdelta. Mét een hoogteverschil van 65 meter – naar Nederlandse normen al heel wat…

Zee en duinen? Check! Polders en grasdijken? Check! Historische stadjes? Check! Meren en rivieren? Check! Bossen en heide? Check! Veengebieden? Check! Alleen heuvels vind je niet op het Groot-Frieslandpad. Hoewel de duinen soms kuitenbijters zijn.

In reisgidsen wordt Arran steevast omschreven als ‘Schotland in miniatuur’. Het eiland wordt doorsneden door de Highland Boundary Fault, wat ruig gebergte oplevert in het noorden en glooiende graslanden in het zuiden. In september, terwijl heel Europa kreunt onder een hittegolf, volg ik het panoramische kustpad dat het eiland omgeeft.

“Het mooie aan Schotland is dat je kan gaan en staan waar je wil. Meng dat met de grilligheid van het landschap en je hebt een paradijs voor avontuurlijke trekkers.” Ook al skypend voel je meteen de passie waarmee de jonge Nederlander Sjoerd Tel over zijn tweede thuisland spreekt.