Artikeldatabank

Als fervente outdoorliefhebbers wilden we na het hiken en packraften ook eens van een fietsavontuur proeven. Katrien hakte de knoop door – “Gewoon doen!” – en al snel kwam het traject Antwerpen - Berlijn uit de spreekwoordelijke bus.

Wanneer ik fietsend reis, wil ik rust en toch afwisseling. Drenthe heeft het allemaal. De provincie onderscheidt zich door zijn waterrijke natuur en het grootste moerasgebied van Nederland, met bossen, heide, vennen en veen. Een ommetje langs Groningen, voldoende horeca en kwaliteitsvolle logiesmogelijkheden maakten het geheel “helemaal goed”.

Hoe ver kan je fietsen in Zeeuws-Vlaanderen? In het kielzog van een olietanker naar het andere eind van de wereld. Als je liever veilig op het land wil blijven, zal je moeten afrekenen met kasseien, grind en wind.

Vorige zomer fietsten we door het zuidwesten van Nederland. Deze keer staat ons stuur in zuidoostelijke richting. De weg is uitgestippeld, logies vastgelegd, de benen ingesmeerd. We gaan heel veel veerboten nodig hebben om de talrijke rivieren en kanalen over te steken en nemen alvast ook ons zwemgerief mee.

Nu de kinderen in hun tienerjaren komen, merken we dat ze makkelijker te motiveren zijn voor een fiets- dan een wandelvakantie. Vrouwlief stelde maar één voorwaarde: een vlak parcours. Dat vonden we in Flevoland, Nederlands jongste provincie: man-made land, dik vier meter onder het zeeniveau.

ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1974. Op dag twaalf van onze fietsreis naar Schotland zijn we in het piepkleine Shap beland. De moed zinkt ons in onze natte schoenen. Jeans rechterpedaal is afgebroken. In geen velden of wegen is er een fietsenmaker te bespeuren en in alle richtingen zijn we door forse heuvels omgeven. Hier komen we nooit meer uit.

ZONDAG 15 SEPTEMBER 1974. Gerommel aan onze fietsen heeft ons gewekt. Maar nog voor we ons uit onze slaapzakken kunnen wurmen, priemt de krachtige lichtstraal van een zaklamp schaamteloos de tent in. Een autoritaire stem wil weten wie we zijn, waar we vandaan komen en wat onze plannen zijn. Deemoedig leggen we aan de politieman uit dat we van België zijn, Schotland doorkruist hebben en nu op weg naar huis zijn.

WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1974. Dag 17 van onze fietsreis naar Schotland en de enige jeugdherberg op het eiland Skye blijkt volzet te zijn. Maar de jeugdherbergvader schudt een oplossing uit zijn mouw. Zijn assistent woont een congres bij in Edinburgh. Diens kamertje mogen we gebruiken. Een heel klein kamertje met een eenpersoonsbed is het, net groot genoeg om naast het bed de matras op de vloer te leggen en zo twee slaapplekken te creëren.

Een flink aantal jaren terug stonden we samen met vrienden vertrekkensklaar, achter ons de Atlantische Oceaan. Jaar na jaar fietsten we een tiental dagen oostwaarts, de pijlen van EuroVelo 6 volgend. Elk eindpunt was telkens een nieuw beginpunt, een hele onderneming met fietsen op treinen. Vandaag staan Frieda en ik in Boedapest, de blik opnieuw oostwaarts gericht. Ver weg wacht de Zwarte Zee.

Een reis per fiets naar Schotland is wat Jean en ik voor ogen hebben. Wales willen we bezoeken, Peak District, Lake District, de Schotse Highlands – helemaal tot in John o’ Groats nog wel. Enkele duizenden kilometers dus, met alle voorzieningen voor eten, drinken en slapen op het bagagerekje. Vier tot vijf weken trekken we daarvoor uit.

2018 is net begonnen. Goede voornemens heb ik meestal niet, maar er wordt er één in mijn schoot geworpen. Oscar en ik zijn al maanden bezig met het plannen van een gezinssabbatical met onze kinderen. We richten ons al een tijd op Australië per camper. Maar ineens krijg ik buikpijn van het idee dat we met zijn vieren de hele wereld overvliegen (met een hoop CO2-uitstoot en een jetlag), terwijl Europa aan onze voeten ligt. En als we toch zo’n fijne nieuwe elektrische bakfiets hebben, kunnen we daarmee ook wel naar Zuid-Europa fietsen, toch?

Tom Langmans zocht een fietsbestemming voor kinderen en belandde in het grootste natuurgebied van Nederland.

Zo’n grote waterplas als het Nederlandse IJsselmeer vraagt gewoon om er rond te fietsen, vond Guido Vandroemme.

In de zomer van 2015 fietsten we vanuit Gent via de Noordzeeroute LF 1 naar Den Haag. Terugkeren deden we langs Biesbosch. Vorige zomer stond het vervolg op het programma: vanuit Den Haag verder noordwaarts en via twee Waddeneilanden naar eindbestemming Groningen

Na eerdere fietsvakanties in Denemarken, Nederland en Duitsland namen we ons voor om in de zomer een grote tocht te maken richting Bremen. Op de oever van de Weser zouden we de Sprookjesroute volgen, langs stadjes en steden die het decor vormen voor de wondere wereld van de gebroeders Grimm.

Een weekend nadat de officiële elfstedentocht per fiets gereden is, zetten wij koers richting Friesland. Het doel: ongeveer hetzelfde parcours aftrappen, maar dan op ons eigen ritme.

Twintig jaar geleden trok ik op prospectie naar Vlieland en Terschelling voor de verre voorganger van Op Weg, later fietsten we met kinderen en kleinkinderen op Texel. De aantrekkingskracht van de Wadden bleek te sterk en de mooie nazomer van 2016 trok ons opnieuw noordwaarts.