Artikeldatabank

Kuitenbijter in een niet zo 'plat pays'. In dit artikel stellen we de langste – en lastigste – van alle icoonroutes. Van Poperinge tot Hombourg flirten we met de taalgrens en met de mooiste ‘berggebieden’ van Vlaanderen.

Na een jaar thuiszitten begonnen de reiskriebels te jeuken. Hoog tijd om net zoals heel Vlaanderen onze eigen streek te (her)ontdekken. Het plan: een fietstocht van west naar oost, van een pier in de onstuimige Noordzee naar de glooiende heuvels van Limburg. En dat van tuin tot tuin, met dank aan ‘Welcome to My Garden’.

Omwille van zijn weidse polders in het noorden en zijn glooiende heuvels in het zuiden is de Westhoek een prachtig landschap om door te fietsen. Maar een eeuw geleden waren die polders en heuvels stuk voor stuk strategische plekken die het verloop van de Groote Oorlog mee bepaalden. Onderweg zijn zoveel infoborden te lezen en musea te bezoeken dat het echt zonde zou zijn om deze 100 km aan een hoog tempo af te haspelen.

Het ging een beetje als volgt: wij, een energiek gezin met drie lagereschoolkinderen, zagen na een Sloveens avontuur een nieuw berghuttentochtje wel zitten. Wij droomden zelfs van een langere periode Zuidoost-Europese bergen. Tot plots een pandemie de wereld in haar greep kreeg en we beseften dat we een plan B moesten verzinnen.

Onder een lentezonnetje enkele dagen van stad naar stad cruisen leek ons wel wat voor de ‘paaspauze’, maar aprilse grillen staken stokken in onze fietswielen. Toen het lentegevoel terugkeerde, splitsten we de route op in drie lange fietsdagen. Onderweg kregen we het gezelschap van enkele muzikale metgezellen.

Terwijl het de ene week nog vroor met een laagje sneeuw, mochten we de week daarop de onderlaagjes van onze fietskleding thuislaten. Maar we hadden beloofd de Kempenroute te verkennen, dus haalden we met plezier al in februari onze fiets van stal.

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In de laatste aflevering staat niet alleen de taalgrens centraal, we doen ook drie regio’s én twee taalgebieden aan. In zeven grenswisselingen vertoeven we nu eens in Vlaanderen, dan weer in Nederlands Limburg of in het Waals Gewest.

Start van deze fi etslus door het Belgisch/Nederlandse grensgebied is het Statieplein van Kanne (Riemst). Op een rustig asfaltwegje rij je naar Maastricht dat je doorkruist op hobbelige kasseistraatjes. Als je de fiets aan de Maaskade in de stalling zet, kun je deze mooie oude en vooral gezellige stad te voet ‘doen’. De moeite waard!

Vorselaar, in de Antwerpse Kempen, is de geboorteplaats van Kardinaal Van Roey. Ter nagedachtenis aan zijn beroemde inwoner ontwikkelde deze gemeente in 2009 een fietslus die zijn naam draagt. Een mooie tocht door het groene Neteland.

Fietsen door het heuvelachtige Mergelland en Voeren? Inspannend en zweetlatend, of toch niet? Op deze tocht ontdek je het unieke landschap, terwijl de hellingen beperkt blijven tot een minimum.

Ons doel is om in vijf dagen het Belgische traject van de Gravejansroute (LF 51) te fietsen. Bij het vertrek is het even spannend om de trein Tongeren-Antwerpen te halen, maar het lukt. Ligfietsen in de trein en een uurtje later rijden we vrolijk rond in de straten van Antwerpen, klaar voor de echte start.

Het hoeft geen mountainbike te zijn, ook met een gewone fiets kan je in de Hoge Venen prachtig grensoverschrijdend toeren langs een uitgebreid netwerk van fietsknooppunten. Maar test wel vooraf je versnellingen en remblokjes. Net zoals je conditie misschien.

In hartje Haspengouw ligt Helshoven, een gehucht van Hoepertingen, deelgemeente van Borgloon. Het is een plek met vele verhalen, getuige daarvan een Romeinse heirweg, een galg, een gasthuis met kapel, een kluis en een heuvel waarop een heks werd verbrand. Aan sommige verhalen worden voorbijrijdende fietsers nog steeds herinnerd.

In het uiterste zuidoosten van de provincie Limburg, op de grens met Nederland en Wallonie, werd gedurende eeuwen kalksteen gewonnen om te gebruiken als bouwmateriaal. Dit resulteerde in enorme onderaardse groeven, 'mergelgrotten’ zoals ze hier genoemd worden. De toegang tot een van deze groeven ligt vlak naast LF 6: de Coolen

Dat een Belg een baksteen in zijn maag heeft, weten we allemaal. Maar waar komt die baksteen vandaan? Het antwoord ligt langs LF 2, tussen Rupelmonde en Rumst.

Een gaper is een bord boven de deur, waarmee Anzegemnaren hun heilzame kruidenaftreksels probeerden te slijten aan pelgrims. Later is de naam ook toebedeeld aan al wie de borden met open mond bekeek. Op de fiets kan je je vandaag vergapen aan de uitgestrekte landschappen, de historische bezienswaardigheden en de flinke kuitenbijters op de scheiding tussen het bekken van Leie en Schelde.

Rails en dwarsliggers, van de koolmijnen rond Aken naar de Luxemburgse staalbedrijven. Een leeggebloede slagader, dwars door onze Oostkantons. Na een eeuw lang hard labeur restte alleen nog het roemloze verval. Daaraan komt nu een einde. Of liever: een nieuw begin. Met dank aan – je raadt het al – een fietspad. De reportage in Op Weg was onderdeel van een vijfdaagse tocht van Tongeren naar Troisvierges en terug.

Het zal je maar overkomen dat je huis pal op de landsgrens ligt. Maar in Baarle-Hertog is de puzzel nog een stuk moeilijker. Welkom in het merkwaardigste dorp ter wereld!

Het zal deze zomer zeker storm lopen op de Vennbahn, de voormalige goederenspoorlijn tussen het Duitse Aken en het Luxemburgse Troisvierges. Zeker nu het project een Europese award kreeg en op de Fiets- en wandelbeurs werd uitgeroepen tot ‘fietsroute van het jaar’. Nieuw zijn 16 lustochten, uitgetekend op en rond het pronkstuk van de Oostkantons.

“Leg u in de zon en laat begaan”. Met dat devies kom je meestal niet ver op een fietstrektocht, maar deze keer is er wel iets mee te doen. We luisterden naar de dichters en reden van Lanaken naar Tongeren en terug, een atypische trektocht.

Wanneer ik op een vredige lentedag anno 2014 de brug van Schoonaarde opdraai, zit ik meteen in het strijdgewoel van 1914. Een veldslag van nationaal belang bovendien. Hoe langer de Duitsers hier tegengehouden worden, hoe meer troepen vanuit de verloren vesting Antwerpen richting IJzer kunnen ontsnappen.

Een West-Vlaams fietskoppel dat op een Limburgse boerderij om water gaat bedelen en twee Nederlandse opa’s die in een twijfelaar bekomen van 120 km Vlaamse kasseien en heuvels. Zon, wind, regen en kuitenbijters maken van de Vlaanderen Fietsroute vaak geen lachertje. Maar af en toe een portie Vlaamse lol moet kunnen natuurlijk. Met een gloednieuwe gids hopen we alvast meer liefhebbers van een sportief avontuur aan de startlijn te krijgen.

Tussen Maastricht en Kessenich toont de Grens-Maas zich als een slome, ondiepe rivier, onbevaarbaar voor vrachtschepen. Een gedroomd gebied voor de pleziervaart maar ook voor oeverfietsers.

Een lus van 800 km doorheen de 5 provincies, dat is de Vlaanderen Fietsroute in een notendop. Maar wie 800 km wat ambitieus vindt, kan nu kiezen voor een thematocht van vier of vijf fietsdagen. Hapklaar uitgewerkt. Het enige wat je moet doen is vertrekken.

In het derde en laatste deel van onze abdijbierenroute gidsen we je door het Vlaamse land, op zoek naar de beste tripel en bruine. En wat zou Vlaanderen zijn zonder de koers? Op onze tocht over Vlaamse wegen zijn wielerhelden nooit veraf…