Artikeldatabank

Toby Lauwerier fietste ruim 4500 kilometer van Gent naar Athene. Op amper 29 fietsdagen doorkruiste hij 14 landen. Zijn persoonlijk motto: #neverstopriding. In zijn blogposts deelde hij dagelijks enkele snelle indrukken met de endorfine van de dag nog in het lijf.

In Vlaanderen hebben we icoonroutes, maar Wallonië heeft zijn RAVeL-netwerk. Door een aantal van deze paden langs waterlopen en op oude spoorwegen te verbinden, kan je makkelijk je eigen Walloniëroute samenstellen. Met als bijkomend voordeel dat het plat gaat. Want water en treintjes gaan niet bergop.

Na een wat in het water gelopen trip naar Snowdonia, gooiden we het dit jaar over een andere boeg en besloten we op de fiets te kruipen. Aangezien ik al naar Berlijn en Amsterdam peddelde, was de volgende naburige hoofdstad snel gekozen. In vijf dagen zouden we vanuit Westerlo in Luxemburg Stad willen geraken.

Onderweg in de trein zien we de Ardennen opdoemen. Als beginnende fietstrekker vind ik die heuvels best imposant, maar gelukkig zullen we meteen de Maas opzoeken en richting Nederland draaien. Daarom gooi ik graag enkele stellingen over fietsen bij onze noorderburen in de lezersgroep. Eens zien of ze ontkracht of bevestigd werden!

Al fietsend gaan we op zoek naar het verhaal achter de forten rond Luik en Maastricht. Vanwege hun strategische ligging – hoog en met open zicht over het landschap – moet er op deze route al eens stevig geklommen worden.

Dwars door Brussel deed ik al te voet, tijd om de gezellige dorpjes en het heuvellandschap rondom onze hoofdstad per fiets te verkennen. Gepakt en gezakt stap ik met mijn tweewieler de trein op. Ongeveer een uur later kom ik aan in Vilvoorde, na een krachttoer op de trappen van Brussel-Noord wegens … een defecte lift.

Vorige zomer wilden we op fietstour langs Vrienden Op de Fiets. We kozen echter de verkeerde datum: onze nationale feestdag, pal in het bouwverlof. Gevolg: alle adresjes op onze gedroomde route bezet. Daarop ontstond een plan-B dat ik iedereen wil aanbevelen: ga op zoek in je adresboek naar je echte vrienden en vergeet ook je (verre) familieleden niet. Meer dan waarschijnlijk zitten er adresjes bij waar je welkom bent voor bed, bad en brood

Door de Nederlanden, naar de wijde, diepe zee, stroomt de schone Schelde. Heil en leven brengt ze mee! Des juichen wij: O Schelde! O machtige, prachtige vloed. Wees gegroet! Theodoor Stevens

We doorkruisten Engeland waar het ongeveer op zijn smalst is en breidden er nog een stukje Wales aan vast. Mede door het fantastische weer werd het een superreis met veel afwisseling: de steden York en Liverpool, de kusten van West-Engeland en Noord-Wales, drie nationale parken (de Yorkshire Dales, Snowdonia, The Peak District) en de Noordzee als toetje.

Van uitstel komt niet altijd afstel. Na zoveel jaren van plannen gaat mijn jongensdroom om naar de Noordkaap te fietsen in vervulling. Omdat de coronabarometer de goede kant opgaat en mijn baas instemt met drie maanden vakantie kan ik de nodige voorbereidingen treffen: de route uitstippelen, de eerste slaapplaatsen vastleggen en puzzelen en wegen om mijn fiets zo minimaal mogelijk te bepakken.

Eens in de modus van het rondtrekken over ‘lange afstand’ komt van het één altijd het ander. Een tandem in Finland leidt naar een stalen ros in Hongkong, een baby in Kopenhagen naar een team van vijf in de Beierse Alpen. Charlotte Vandenberghe kan er het één en het ander over vertellen.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Deel twee van mijn LEJOG-verhaal start aan de Schotse grens.

Zoals haar naam doet vermoeden was Eau d’Heure een riviertje dat na een regenbui van een uur buiten haar oevers trad. In de jaren 70 van vorige eeuw werd daarom een stuwdam gebouwd en ontstond het grootste merengebied van België.

Een West-Vlaams fietskoppel dat op een Limburgse boerderij om water gaat bedelen en twee Nederlandse opa’s die in een twijfelaar bekomen van 120 km Vlaamse kasseien en heuvels. Zon, wind, regen en kuitenbijters maken van de Vlaanderen Fietsroute vaak geen lachertje. Maar af en toe een portie Vlaamse lol moet kunnen natuurlijk. Met een gloednieuwe gids hopen we alvast meer liefhebbers van een sportief avontuur aan de startlijn te krijgen.