Artikeldatabank

Het wandelen van een lange afstandswandeling is altijd een grote droom van mij geweest. Eentje met veel verlangen en met het gevoel van: “Wie weet, misschien ooit.” En met alle mogelijke wandelpaden die ik tegenkwam, was het enkel wachten op het vinden van het juiste pad en het juiste moment. Voor velen sloot corona meerdere deuren. Voor ons, mijn vriend en ik, gingen er een paar open.

“Een pelgrim volgt niet alleen het horizontale pad dat zich voor hem ontvouwt, maar wandelt ook de verticale weg van de voeten naar het hoofd en terug.” Na vier grote pelgrimstochten heeft Paul De Marez recht van spreken als het over pelgrimeren gaat, en naar aanleiding van zijn boek over zijn laatste tocht naar Trondheim zochten we hem op in zijn thuisstad Kortrijk.

Eerder in Op Weg (2015, 3) kwam het Sultans Trail aan bod, een wandel- en cultuurproject tussen Wenen en Istanbul in het spoor van het Ottomaanse leger van Sultan Suleyman. Met het Sufi Trail kan je vandaag verder het Turkse binnenland intrekken, langs tal van Soefiheiligdommen en plekken met een grote historische waarde voor christendom en islam.

Turkije is een land met een eeuwenoude geschiedenis en dus ook met eeuwenoude paden. Niet toevallig was het een historica die in 1999 de Lycian Way lanceerde als eerste langeafstandspad voor wandelaars. Nieuwe cultuurroutes volgden en vorige lente trok ik vijf weken langs het St Paul Trail. Niet om het geloof te verkondigen, maar om ver weg van het massatoerisme te genieten van natuur en cultuur.

Na avontuurlijke solotrektochten langs twee Turkse langeafstandspaden, de Lycian Way en het Saint Paul Trail, besluit ik te gaan 'slenteren' in het geologische wonder Cappadocïe, het 'Land van de mooie paarden'.

Het Carian Trail is een 820 km lang pad door Zuidwest-Turkije, genoemd naar de Carische beschaving uit de klassieke oudheid. Wij namen al wandelend een duik in de geschiedenis van deze regio en kozen voor het traject door het Bozburun schiereiland, goed voor zes stapdagen.

Op de Westelijke Jordaanoever kunnen wandelaars letterlijk uit hun comfortzone stappen. Te voet maken de clichés van krantenkoppen langzaam maar zeker plaats voor menselijke gezichten.

Weinig mensen associëren Turkije met een winterslandschap. Toch zorgt het continentale klimaat van Centraal-Turkije niet alleen voor warme zomers, maar ook voor witte winters met dikke sneeuwtapijten. Onze tocht op sneeuwschoenen begint in het ongerepte Aladaglargebergte en eindigt in het sprookjesachtige, zachtglooiende Cappadocië.