Artikeldatabank

In Vlaanderen hebben we icoonroutes, maar Wallonië heeft zijn RAVeL-netwerk. Door een aantal van deze paden langs waterlopen en op oude spoorwegen te verbinden, kan je makkelijk je eigen Walloniëroute samenstellen. Met als bijkomend voordeel dat het plat gaat. Want water en treintjes gaan niet bergop.

Onderweg in de trein zien we de Ardennen opdoemen. Als beginnende fietstrekker vind ik die heuvels best imposant, maar gelukkig zullen we meteen de Maas opzoeken en richting Nederland draaien. Daarom gooi ik graag enkele stellingen over fietsen bij onze noorderburen in de lezersgroep. Eens zien of ze ontkracht of bevestigd werden!

Vanop de Grote Markt in Brussel naar Tokio fietsen: dat is exact wat Manon Brulard en Dries Van Ransbeeck deden! Op 11 maanden tijd peddelden de oprichters van Welcome To My Garden 13.500 kilometer door 21 landen. In haar film Women Don’t Cycle vat Manon hun avontuur prachtig samen én onderzoekt ze wat het betekent om als vrouw te fietsen in verschillende delen van de wereld.

Onder een blauwe Deense hemel maak ik de oversteek van het Skagerrak richting Noorse kust. De kleurrijke houten huizen van Kristiansand schitteren in de noordse zon. Wat een mooi begin voor het tweede deel van mijn tocht naar de Noordkaap.

Fietsen en bier drinken, geen goede combinatie. Maar al fietsend ons land doorkruisen langs de 31 Belgische abdijen met een trappisten- of abdijbier, en ’s avonds edel gerstenat degusteren, dat vonden Bart en Katrien wel een goed idee.

Ben je beginnend fietser of overweeg je een fietsvakantie met kinderen? Stop met twijfelen. De Deense Oostzeeroute biedt een combinatie van mooie vergezichten, kleine strandjes en een uitgebreid netwerk van campings. Daarnaast merkten wij al snel dat de Denen uiterst vriendelijk en behulpzaam zijn.

Als er ooit een Treinfietser wordt gepubliceerd, dan mag het jaagpad langs de Samber zeker niet ontbreken. Tussen Namen en Charleroi is het al mooi, maar de crème de la crème ligt stroomopwaarts, tot een eind over de Franse grens. Rechts afslaan maakt het mogelijk om vanuit Quiévrain met de fiets op een boemeltje terug te keren.

Het ging een beetje als volgt: wij, een energiek gezin met drie lagereschoolkinderen, zagen na een Sloveens avontuur een nieuw berghuttentochtje wel zitten. Wij droomden zelfs van een langere periode Zuidoost-Europese bergen. Tot plots een pandemie de wereld in haar greep kreeg en we beseften dat we een plan B moesten verzinnen.

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In de laatste aflevering staat niet alleen de taalgrens centraal, we doen ook drie regio’s én twee taalgebieden aan. In zeven grenswisselingen vertoeven we nu eens in Vlaanderen, dan weer in Nederlands Limburg of in het Waals Gewest.

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In aflevering 7 fietsen we langs weerszijden van de Jeker die aan de overkant van de taalgrens Geer genoemd wordt.

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In aflevering 6 fietsen we tussen Sint-Joris-Weert en Hoegaarden.

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In aflevering 5 fietsen we tussen het Hallerbos en het Zoniënwoud.

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende onze redacteur in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In acht afleveringen kan je zijn fietservaringen meevolgen. Aflevering 4 speelt zich af in Henegouwen tussen Lessines en Enghien (Edingen).

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In acht afleveringen kan je zijn fietservaringen meevolgen. In aflevering 3 toeren we door twee tweetalige gemeenten.

Te midden van de nog besneeuwde bergtoppen zet ons vliegtuig zijn landing in naar de luchthaven van Tromsø. We landen zacht, maar hopen vooral dat onze fietsen de bagageafhandeling goed doorstaan. Eén fietslamp haalt het niet, maar we kunnen op weg.

Waar Condroz, Famenne en Hoge Ardennen samenkomen hebben zes fusiegemeenten enkele jaren geleden een netwerk ontwikkeld van 350 km. Hoewel hun fietskaart de nadruk legt op vier thematochten, kan je ook makkelijk een eigen fietslus samenstellen. Zoals wij deden in ‘Famenne Nord’, waar het Condruzisch heuvelland zich hemelsbreed openplooit.

In het uiterste zuiden van België hebben de toeristische diensten van de Gaumestreek en het Franse Pays de Montmédy de handen in elkaar geslagen om vijf bewegwijzerde rondritten uit te tekenen. Wij kozen voor La Gaumaise, een lus van 48 glooiende kilometers tussen het Belgische Virton en het Franse Montmédy.

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.

De Luikse agglomeratie is niet direct een idee voor een fietstochtje. Toch kan je er leuk fietsen nu het ‘MET’ (Waalse ministerie voor Materiaal en Transport) enkele verbindingen met het Limburgse fietsnetwerk heeft ontwikkeld.

De Ourthe en de Vesder zijn twee schilderachtige rivieren die kronkelend hun weg zoeken door de heuvels van de Ardennen. Ten zuiden van Luik mondt de Vesder in de Ourthe uit, die op zijn beurt enkele kilometers verder de Maas instroomt. Het tweestromenland tussen Ourthe en Vesder is het onderwerp van deze fietstip.

Het zal deze zomer zeker storm lopen op de Vennbahn, de voormalige goederenspoorlijn tussen het Duitse Aken en het Luxemburgse Troisvierges. Zeker nu het project een Europese award kreeg en op de Fiets- en wandelbeurs werd uitgeroepen tot ‘fietsroute van het jaar’. Nieuw zijn 16 lustochten, uitgetekend op en rond het pronkstuk van de Oostkantons.

Felblauwe fjorden en baaien met groene landtongen: de eilanden en schiereilanden van Zuid-Denemarken vormen een kleurrijke mozaïek. De Oostzeeroute verbindt al dat moois in een fietstocht van ruim 800 km.

Een van mijn fietsvrienden woont net over de Schelde, in de regio die men Picardisch Wallonië noemt. Lopend en fietsend ontdekte hij ‘zijn’ heuvelland, een stukje Henegouwen vol akkerland, vredige dorpjes en enkele steden op mensenmaat.

Zoals haar naam doet vermoeden was Eau d’Heure een riviertje dat na een regenbui van een uur buiten haar oevers trad. In de jaren 70 van vorige eeuw werd daarom een stuwdam gebouwd en ontstond het grootste merengebied van België.

Na een isolement van 40 jaar militaire dictatuur trekt Myanmar (het voormalige Birma) de kaart van het toerisme en opent het schoorvoetend z’n grenzen. Elk nieuw land dwingt tot gewenning. Weg van de begane paden is het asfalt herschapen tot een stenig, zanderig parcours. Mannen dragen er de rok, terwijl vrouwen en meisjes zich onderscheiden door opvallende make-up. Ook aan gastvrijheid ontbreekt het niet. Vanuit alle kanten weerklinkt de spontane begroeting ‘mingalaba, farang!’, ‘welkom, blanke buitenlander!’.

Vincent Van Gogh kennen we allemaal als kunstenaar, maar weet je ook dat hij twee jaar als predikant in de Borinage heeft gewoond? Naar aanleiding van Mons 2015 en 125 jaar Van Gogh wordt dit vergeten stukje geschiedenis nieuw leven ingeblazen, ook met een fietsroute.

Ruige kusten, diepe fjorden en besneeuwde bergtoppen: langs de Noorse kust fiets je door een panoramisch sprookjesboek.

Aan de andere kant van de Vlaamse Ardennen ligt een landschap van oude bossen en wallen, bezwangerd door duistere krachten. Voor de geoefende recreatieve fietser liggen hier 90 km over mooi beboste heuvels klaar. Smeer de kuiten!

Op de taalgrens tussen Hoegaarden en Jodoigne ligt een een dorp te soezen in de heuvelplooien van Brabants-Haspengouw. Mélin is één van de 24 plus beaux villages de la Wallonie en vooral zijn gehucht Gobertange toont zich op zijn mooist. Alle huizen werden er lang geleden opgetrokken in de beroemde crèmekleurige Gobertingse zandsteen.

Vorige Op Weg eindigden we met de degustatie van een frisse La Ramenée. Daarmee zaten we op dag 10 van onze abdijtocht nog maar aan abdij(bier) nummer zeven. Zestien te gaan. Tijd om een paar tandjes bij te steken.

Schier ligt op zo’n 300 m hoogte en kijkt neer op de lager gelegen Famenne; Eigenlijk is dit ‘plus beau village de Wallonie’ niet veel meer dan een lange straat met een kleine lus naar de kerk. Het telt amper 150 zielen maar is in de lente en zomer één grote bloemenweelde.