Artikeldatabank

In de noordelijke Auvergne ligt het wondermooie natuurpark Livradois-Forez, groter dan Oost-Vlaanderen. Onbekend, maar zéér bemind door vijf mountainbikers die zes dagen dit ruige landschap en zijn oneindige schoonheid doorkruisten. Van de vallei van de Dore, die de ‘Livradois’ in het westen scheidt van de ‘Forez’ in het oosten, naar de Monts Noirs in het noorden.

We zouden deze zomer de Pyreneeën doorkruisen, maar ook wij moesten onze fietsplannen bijsturen omwille van een virusje. Het werd een tocht door het oosten van België met een tipje Nederland. Het klinkt cliché, maar we waren echt verrast door de schoonheid van ons land. En ook wel een beetje door de lastigheidsgraad, al had de warmste week ooit gemeten in België daar ook iets mee te maken.

‘La Route Européenne d’Artagnan’ is voor ruiter en paard wat de Sint-Jacobsroute is voor wandelaar en fietser. Dit Europese project is de allereerste langeafstandsroute voor paarden, koetsen, mountainbikers en wandelaars, maar niet echt geschikt voor de langeafstandsfietser. Een klein tekort, waarvoor wij een volwaardig alternatief uitwerkten.

Hoe beleef je een tocht als je onvoorzien en onverhoeds op pad gaat? Met een gedegen voorbereiding hadden wij geen gokje gewaagd op een roestig sluisbruggetje, geen kasteel bezocht dat niet bezocht kon worden en niet écht over een oude spoorweg gefietst.

Zaterdag 17 oktober, gezellig aan de ontbijttafel. Op de radio en in de weekendkranten alleen maar onheilspellende coronaberichten. Eén lichtpuntje toch, het weerbericht. “Het wordt vandaag een zonnige dag. Tegen de avond in het uiterste westen van het land mogelijk een spatje regen.” Voor ons het signaal om de fietsen in te laden en de gloednieuwe Kustroute te ontdekken.

Dankzij corona befietsten wij vanuit ons kot het verbazend boeiende Waasland. Doel: hoofd, lijf en leden gezond houden. Die buurtverkenningen smeken zonder twijfel om herhaling, maar ook het ‘nog wat verder’ lonkte. Honger naar een verboden vrucht? Zin om de ‘topvorm’ na de zowat 2500 coronakilometers te valoriseren? Hoe het ook zij, de snel schrijdende exit in juni kon ons wel bekoren om even te proeven van het nabije buitenland.

Door diverse LF-routes met klinkende namen als Zuiderzeeroute, Hanzeroute en Rijnfietsroute aan elkaar te rijgen, trappen we een lus rondom de Veluwe en doen we stedelijke parels als Utrecht, Amersfoort, Zwolle en Arnhem aan. Het wordt een sportieve vakantie met natuur, cultuur en gezellige rustplekjes.

We zijn GR-vrijwilligers van het eerste uur. Onze allereerste bustocht liep van Bouwel naar Tongerlo op de GR 5 die toen nog in ontwerp was. Maar trouwe lezers van Op Weg weten dat de allereerste GR 5 in Vlaanderen geen wandel- maar een fietsroute was. Jarenlang hebben wij het onderhoud gedaan van de eerste 80 km. In de zomer van 2019 stapten wij opnieuw op de fiets, uit liefde voor ‘onze’ route en als eerbetoon aan de maker, Hubert Yseboodt, onze inmiddels overleden ere-voorzitter.

Onze fietsreizen gingen al vaker richting Frankrijk, maar telkens proberen we nieuwe regio’s te ontdekken. Vorige zomer was dat niet anders. In de Cévennes deed de afwisseling tussen ‘gorges’ en ruwe hoogvlaktes ons meermaals naar adem happen, figuurlijk omwille van de schoonheid, maar ook letterlijk door de grote hoogteverschillen. De Katharenroute trakteerde ons dan weer op indrukwekkende burchten en schitterende vergezichten tot ver in de wonderlijke Pyreneeën.

Bivakzones zijn geen campings maar plekken in natuurgebieden waar je legaal in een trekkerstent mag overnachten. Inmiddels zijn er een 60-tal in België. Ideaal om ons in deze woelige coronatijden in eigen streek en met de garantie op groen en rust te slapen te leggen.

Het Nationaal Park Peak District ligt geprangd tussen Manchester en Sheffield en is naar Britse normen niet zo groot. Ondanks de naam zijn er geen echte bergpieken maar wel heuvels waar eigenaardige zwartgranieten toppen uitsteken. Even zoeken op internet leverde al snel een goede mogelijkheid op om het gebied per fiets te verkennen: de Tour de Peak District.

In het vorige nummer van Op Weg vertelden Fran en Luc al uitgebreid over hun vier maanden lange fietsreis door Italië, op zoek naar de perfecte balans tussen natuur en cultuur. Omdat Zuid-Italië een minder voor de hand liggende fietsbestemming is, zoomen we nog even in op hun etappes door Sicilië, Calabrië, Basilicata, Apulië en Campanië.

Een lange traditie van wijnbouw kenmerkt het Duitse bondsland Württemberg. Of het nu in de Neckarvallei, het Remsdal of het oude graafschap Hohenlohe is, wijngaarden zijn niet weg te denken uit het landschap. Nergens anders in Duitsland is de wijn zo belangrijk en nergens anders wordt hij zo gevierd.

Dankzij de wegwijzers van Sustrans kan je aan de overkant van het Kanaal overal zorgeloos fietsen. Nog een geruststellende gedachte: in de meest oostelijke graafschappen Suffolk en Norfolk regent het merkelijk minder dan elders in Engeland. Heuvels heb je er nauwelijks, maar erfgoedsites des te meer. Met als springlevende smaakmaker de aloude universiteitsstad Cambridge.

Op mijn 60ste verjaardag had ik het aangekondigd: “Als ik 65 word, wil ik met jullie allemaal, groot en klein, naar de bergen. Kunnen jullie begin juli 2019 een weekje vrijhouden?” Iedereen zei volmondig ja. Het dromen kon beginnen.

Het is vrijdag, de werkweek in Oslo zit erop. Ditmaal stap ik niet het vliegtuig op naar België, nee, ik blijf dit weekend in Noorwegen, ga het binnenland verkennen, en maandag werk ik gewoon weer verder.

Het was oorspronkelijk het idee om, eenmaal met pensioen, een jaar in Italië te gaan wonen om voluit cultuur te snuiven. Uiteindelijk werd het een fietsreis van vier maanden, op zoek naar een evenwicht tussen cultuur en natuur. “Achteraf hadden we het gevoel dat we in elke stad wel enkele dagen langer hadden kunnen blijven, maar we wilden telkens opnieuw die fiets op, naar een volgend hoogtepunt.”

Niets makkelijker dan fietsen op voormalige spoorwegtracés met een maximale stijging van 3%. In de Duitse deelstaat Hessen doorkruisen honderden kilometers van dit soort routes de heuvels van een oud gebergte en een vulkaanlandschap.

Na meer dan 4500 Spaanse fietskilometers waren we toe aan een nieuwe bestemming. Die vonden we in Toscane en Umbrië. De stempel van kunst die de Medici er nalieten, vormde de rode draad doorheen onze twee weken lange tocht.

Na onze fietsreis in de Alpen willen we deze zomer graag zee. Ik vind prachtige plekjes in Engeland, Ierland of Schotland, maar de kinderen vragen uitdrukkelijk om niet te veel klimwerk. Tot mijn oog op de Buiten-Hebriden valt. We zijn allemaal meteen dolverliefd na het zien van de eerste plaatjes en bestellen nog diezelfde dag de kaart van de Hebridean Way.

Fietsreisjes zijn als koekjes uit de koekjestrommel. Op een gegeven moment moet je jezelf er eentje toestaan om in evenwicht te blijven met het bestaan. Zo ook afgelopen zomer. Na een lange reis in het voorjaar naderde het einde van augustus. “Als ik nu niet nog even ga, dan lukt het weer een heel jaar niet meer”, overtuig ik mezelf.

Exact een jaar geleden lanceerde Grote Routepaden op de Fiets en Wandelbeurs de Grensroute, een gloednieuwe verkenning van het complete Belgisch-Nederlandse grensgebied. Met als extra pigment de talrijke reconstructies van de Dodendraad, een herinnering aan turbulente tijden tijdens WOI. Afgelopen zomer fietsten Nathalie en Hilde deze 540 km lange route en leerden zij hun eigen land beter kennen.

Profwielrenners kennen het Taunusgebergte van de wielerklassieker ‘Rund um den Henninger Turm’. Maar ook vakantiefietsers kunnen er hun gading vinden met tochten in het gebergte of in de Rijnvlakte. Bad Homburg vor der Höhe, een kuuroord aan de rand van de Taunus, is daar een ideale uitvalbasis voor, ondervond Guy Raskin.

De rem is een onderdeel dat weinig doordeweekse fietsers interesseert. Tot op de dag dat die rem bij een noodstop zijn of haar leven redt. Of omgekeerd, tot op het kritieke moment dat versleten remblokjes of een uitgerekte kabel fatale gevolgen hebben. Een degelijke fietsrem is één van de belangrijkste garanties op veiligheid. Hoe meer men fietst, hoe meer die regel geldt. Redenen genoeg dus om er even bij stil te staan.

De Belgen houden van champagne en de Champagne houdt van Belgen. De Belgen zijn na de Fransen immers de grootste champagnedrinkers. Vlamingen koppelen vaak een champagne-inkoop aan een korte vakantie. Maar fietsen tussen de druivelaars is ook leuk en een fles champagne past best in de bidonhouder… Guy Raskin probeerde het.

Na de oversteek van de Ardennen, de Vogezen, de Jura en de Alpen werd Annie Thys beloond met een fantastische afdaling langs talrijke Italiaanse meren. Alleen in eindbestemming Venetië moest de fiets aan de kant om plaats te maken voor de vaporetto.

Voor het Mariabeeld in de basiliek van Tongeren branden tientallen kaarsen. Hier begon Guy Raskin zijn fietstocht naar Lourdes, van basiliek naar kathedraal, van stad naar dorp, dwars door Frankrijk. We pikken het verhaal op in de Charente, de bakermat van de cognac.

Bij het Ruhrgebied denkt iedereen spontaan aan rokende schoorsteenpijpen. Maar als je door Europa uitgeroepen wordt tot culturele hoofdstad 2010, dan heb je heel wat meer in petto.

Ons doel is om in vijf dagen het Belgische traject van de Gravejansroute (LF 51) te fietsen. Bij het vertrek is het even spannend om de trein Tongeren-Antwerpen te halen, maar het lukt. Ligfietsen in de trein en een uurtje later rijden we vrolijk rond in de straten van Antwerpen, klaar voor de echte start.

Na een aantal fietsvakanties van om en bij de 500 km, wilden wij een langere trektocht maken. Onze dertigste huwelijksverjaardag was de ideale aanleiding. Met de tandem van Wenen naar huis leek een haalbare kaart.

In 2010 is het 25 jaar geleden dat het verdrag van Schengen komaf maakte met de grenscontroles tussen de landen van de Europese Unie. Maar wist je dat Schengen een stadje in Luxemburg is, op de grens met Duitsland en Frankrijk? Guy Raskin trok er naartoe met de fiets en stak naar hartenlust grenzen over.

Tom Langmans zocht een fietsbestemming voor kinderen en belandde in het grootste natuurgebied van Nederland.