Artikeldatabank

Wie is toch die weinig gekende, naburige provincie? Onbekend is onbemind, maar GRP 123, de Ronde van West-Henegouwen, wordt mijn gids. Ik ontdek een streek van stille waters, heksen en dino’s, industriële archeologie en warme mensen. René Magritte en Hercule Poirot zijn er geboren en de treinen rijden stipt!

Waar ooit boeren en herders hun koeien, schapen en geiten naar hun zomerverblijf op het Aubrac-plateau brachten, wijzen de paden tussen twee muurtjes van gestapelde stenen vandaag Le Chemin de Saint-Guilhem-le-Désert aan. De route presenteert zich als de GRote doorsteek van het Centraal Massief en pronkt met de UNESCO-titel ‘Agropastoralisme méditerranéen’. Terecht!

De start van een nieuwe GR is altijd iets om naar uit te kijken. GR 512 stond al een hele tijd op mijn wishlist en ik had dan ook grote verwachtingen om het Brabantse Heuvelland te (her)ontdekken.

Aangekomen in het station van Oostende spring ik samen met mijn dochters snel op de kleurrijke kusttram richting Wenduine. Daar waar GR 5A vanuit het binnenland komt, pikken wij de route op.

De restanten van orkaan Florence teisteren België, maar mijn uitvalsbasis in de Hautes-Alpes geniet nog van heerlijk wandelweer. Met een reeks lustochten wandel ik de hete zomer van 2018 in stijl uit.

In de jaren 80 was het gebruikelijk om met kleine kinderen naar zee te gaan. Avontuurlijke vakanties voor gezinnen bestonden haast niet. Tenzij je zelf op zoek ging.

“Het ideale geschenk om jezelf of je beste wandelmaatje eens goed te verwennen!” Met die slogan prijst Grote Routepaden zijn meerdaagse wandelarrangementen aan. Men belooft dat je zorgeloos op pad gaat, samen met kant- en klare beschrijvingen, een warm onthaal en lekker eten van de hotelier. Ik neem de proef op de som en na drie dagen Zwalm en Vlaamse Ardennen besluit ik dat GR zijn belofte meer dan waar maakt.

Reynaert de Vos himself stapte voor de gelegenheid de vernieuwde Streek-GR Waas- en Reynaertland van Lokeren naar Hulst en wij hadden de eer hem een paar vragen te stellen. Reynaert, intussen niet meer van de jongsten, geniet van de aandacht die hem te beurt valt en probeert ons van zijn onschuld te overtuigen. We kunnen de lezer niet garanderen dat zijn verhaal 100 % waarheidsgetrouw is. Een vos verliest zijn haren, maar niet zijn streken.

In drie etappes volgen we de Semois van de bron in Aarlen tot Florenville. Het traject via GR 16 balanceert op de rand van de Ardennen en Belgisch Lotharingen. Geniet van de rustige Gaumestreek met haar typische dorpen, bewonder de eerste meanders van de rivier en probeer om nog voor Florenville al niet te staan duizelen op een rotspunt hoog boven het water.

Op de Dam in Amsterdam ga ik op zoek naar een wandelboom. Eén van zijn takken zou richting Brussel en Parijs moeten wijzen, als startpunt van GR 12, in Nederland beter bekend als het Graaf Floris V-wandelpad. Maar er is hier nergens een boom geplant. Gelukkig weet ik de weg.

De bekendste GR is ongetwijfeld GR 20, een route dwars door Corsica waar vaak in superlatieven over geschreven wordt. Er zouden kettingen hangen en wie hoogtevrees heeft gaat er beter niet stappen. Ik vraag me af waar de waarheid eindigt en de mythe begint en besluit het zelf uit te zoeken.

Niemand heeft nog een excuus om een meerdaagse Grote Route uit te stellen. De nieuwe wandelgids GR 12 is immers gesneden brood. Het traject is vlot bereikbaar met openbaar vervoer, er is logies in overvloed, het belevingsgehalte is hoog voor jong en oud en op het Atomium staat geen einddatum. Al weet je dat laatste nooit, dus begin er maar aan.

Een boek over de verloren gewaande pelgrimsroute naar Rome plantte een zaadje in mijn hoofd. Een jaar later stond ik in de crypte van Canterbury Cathedral, helemaal klaar voor een tocht van 2000 km langs de Via Francigena. Het miezerde toen ik vertrok. Wat leek het zonnige Rome toen onbereikbaar ver!

De Semois is beslist een van de mooiste rivieren in Wallonië. Het GR 16 pad volgt de rivier van de bron in Aarlen tot de monding in de Maas bij Monthermé.

Voor het tweede jaar op rij staan de Pyreneeën op het programma, maar door een staking bij de Franse spoorwegen zal onze nachttrein niet rijden. Snel worden de weerberichten voor de diverse Alpenlanden gecheckt. De Vogezen lijken het beste plan B. We pakken meteen onze rugzakken om daags nadien in alle vroegte te kunnen vertrekken.

In vogelvlucht amper 50 km noordelijk van Nice en de Middellandse Zee zou je kunnen verwachten dat het om uitlopers van de Alpen gaat. Niets is minder waar! In de Mercantour zijn de hellingen ruw en steil, ligt de ondergrond bezaaid met stenen en rotsblokken en zijn de overgangen van de cols allesbehalve makkelijk. Maar des te mooier is de omgeving!

102 dagen alleen op stap, wat doet dat met een mens? Elena Peeters maakte als afstudeerproject voor haar theateropleiding aan het Antwerpse Conservatorium de voorstelling ‘Elena’, een creatieve verwerking van haar wandeltocht van Antwerpen naar Rome.

‘Haybes-la-Rose’ of ‘Haybes-la-Jolie’, het zijn mooiklinkende namen voor een klein Frans dorpje vlakbij de Belgische grens, dat we als uitvalsbasis gekozen hebben voor vier gevarieerde dagwandelingen in Val d’Ardenne. Ardense leisteen en de meanders van de Maas zorgen voor het decor.

De Maas heeft eeuwenlang het Limburgse landschap geboetseerd tot een netwerk van geulen, rivierarmen, grindbanken en uiterwaarden. De mens deed daar nog een schepje bovenop met grindontginningen die later grote meren werden. In dit continu veranderende rivierdal ligt een snoer van charmante Maasdorpen.